Knikkende knietjes van Karolien
Door Karolien Schneck
Vandaag is het tijd voor een flashback naar de allereerste ALV van Lucent. De beleids-ALV was voor Karolien als kersverse voorzitter best wel spannend. Over een paar weken begint het nieuwe bestuur alweer en zij zullen ongetwijfeld hetzelfde gaan doormaken. Lees nu snel over de knikkende knietjes van Karolien

Alle begin is moeilijk, is me vroeger altijd geleerd. Zo blijkt uit de eindeloze reeks geschaafde knieën waarmee ik elke keer thuis kwam. Fietsen, lopen, zwemmen, hutten bouwen: altijd weer die terugkerende schaven op mijn knieën, handen, armen en benen. Maar ja. Zonder te vallen leer je niet op te staan. Op een gegeven moment was mijn moeder het zat om telkens nieuwe Bert en/of Erniepatches op mijn broeken te moeten naaien. “Karolien,” zei ze toen ik een jaar of acht oud was, “je moet echt wat meer met beleid gaan doen! Zo gaan al je mooie broeken telkens kapot!”. Zo heb ik van jongs af aan al geleerd: als je mooie dingen wil behouden, moet je dat met (een) beleid aanpakken. Zo zijn we dan hier beland, vijftien jaar later. Met het beleid in mijn hand, wat nog warm is van de printer, loop ik CREA-lokaal 3.12 binnen. De allereerste échte ALV. Wat een spanning, wat een sensatie. Gedachtes vliegen een kwartier voor het begint toch wel door je hoofd. “Hebben leden iets gezien wat wij met z’n allen over het hoofd hebben gezien? Wordt het een pittige ALV? Ik hoop echt dat ik niet struikel op deze hakken…”. Na de ALV staan we beneden met zijn allen, een biertje in de hand en een opgeluchte lach op mijn gezicht. We hebben het gehaald, nu kan de rest van het jaar beginnen. Ik kijk om me heen en zie allemaal leden die genoeg om de vereniging geven om op hun vrije avond naar een ALV te komen. De leden die je aan het begin van de avond heel even knikkende knietjes hebben bezorgd, maar waarvan je weet: ze zullen je nooit laten vallen.